Een Stem Geven aan Stil Verdriet
Stel je voor dat je elke dag wakker wordt met een zwaar gevoel op je borst, alsof er een loden last op je drukt die je maar niet van je af kunt schudden. Je gaat naar je werk, maar je merkt dat het steeds moeilijker wordt om je te concentreren. Simpele taken voelen als bergen die je moet beklimmen, en je voelt je steeds meer geïsoleerd van je collega's. Je wilt zo graag uitleggen wat er aan de hand is, maar gedachtes houden je tegen. "Niemand snapt mij toch" of "Wat gaan ze ervan denken?" De kloof tussen jou en je collega's lijkt ineens heel groot te zijn vanwege je gevoel, cultuur, geloof. Uitleggen is het laatste waar je nu bezig mee wilt houden. En dus blijf je zwijgen, in de hoop dat niemand zal merken hoeveel moeite je hebt om de dag door te komen.
Maar het gevoel van onbegrip wordt alleen maar erger. Je voelt je gevangen in je eigen gedachten en emoties, zonder een uitweg te zien. En terwijl je worstelt om je hoofd boven water te houden, lijkt het alsof niemand je een reddingsboei toewerpt. Thuis en met vrienden is openlijk praten over je gevoel niet gebruikelijk. Er heerst vaak een gevoel van schaamte en is er een taboe rondom mentale gezondheidsproblemen. Grappen worden gemaakt hierover die soms kwetsend voelen. Je lacht vaak de pijn weg. Het is niet makkelijk om je dan kwetsbaar op te stellen.
Vooral in Afro gemeenschappen kan het extra moeilijk zijn om openlijk te praten over je gevoelens. Culturele dilemma kan leiden tot een vicieuze cirkel van stilzwijgen en ontkenning, waarbij je steeds eenzamer en geïsoleerder voelt.
Maar het hoeft niet zo te blijven
Je kan deze negatieve, eenzame cirkel doorbreken. Sombere gevoelens en mentale gezondheidsproblemen zijn geen tekenen van zwakte, maar eerder van menselijkheid. Het is oké om hulp te zoeken en je kwetsbaarheid te tonen, zelfs als dat betekent dat je je comfortzone moet verlaten.
Gevoelens als trots zitten vaak in de weg bij de zwarte vrouwen. Onze eigen boontjes doppen, sterk zijn ongeacht wat er aan de hand is, is iets dat we vanaf de slavernij ingeprent kregen. Vroeger was het waarschijnlijk nodig om als zwarte vrouw op deze manier om te gaan met je gevoelens. Nu in deze tijd hoef het niet meer zo te zijn.
Bij wie hulp vragen?
Hulp vragen toont kracht en vraagt moed. Je neemt verantwoordelijkheid voor je eigen welzijn. Ben je op het punt om hulp te vragen dan is vaak de volgende vraag “Bij wie ga ik de juiste hulp vinden die mij past?“ De wens is vaak om dan een zwarte hulp verlener te vinden. De rede is vaak veilig voelen en gezien worden. Je zoekt ook erkenning.
Sinds ik meer bekendheid geef aan mijn diensten, merk ik dat steeds meer zwarte vrouwen de weg naar mijn praktijk vinden. Dit niet alleen van mij achtergrond maar ook expertise. Ik bied psycho-sociale begeleiding bij somberheidsklachten en zwangerschapsverlies.
Ik ervaar grote voldoening wanneer deze vrouwen hun leven weer oppakken en innerlijke vreugde ervaren. Laatst zij een client tegen mij tijdens haar laatste sessie “Ik zie een prachtig mens ik in de spiegel kijk”.
Waaauw, dit is waarom ik dit werk doe!
Worstel je met sombere gevoelens of heb verlies meegemaakt in je zwangerschap? Wil je hier iets aan doen?
Dan kun je laagdrempelig een gratis proefsessie plannen bij mij om te kijken of ik de juiste persoon ben die kan begeleiden.
Stuur een email naar info@limbicum.nl
Of
Ga naar het artikel van Jill Emanuela; Zwarte psychologen, kinder(coaches) en andere professionals van kleur.
Comments